جناب البر کامو
زادهٔ ۷ نوامبر ۱۹۱۳ – درگذشتهٔ ۴ ژانویه ۱۹۶۰ نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار فرانسوی برنده جایزه ادبی نوبل بود. او یکی از نویسندگان بزرگ در مکتب رئالیسم، خالق کتاب مشهور بیگانه و مقاله جریان‌ساز افسانهٔ سیزیف است. کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می‌پردازد» برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. آلبر کامو پس از رودیارد کیپلینگ جوان‌ترین برندهٔ جایزهٔ نوبل و همچنین نخستین نویسندهٔ زادهٔ قارهٔ آفریقا است که این عنوان را کسب کرده‌است. همچنین کامو در بین برندگان نوبل ادبیات، کمترین طول عمر را دارد و دو سال پس از بردن جایزهٔ نوبل در یک سانحهٔ تصادف درگذشتو
آلفرد نورث وایتهد
زاده 15 فوریه ۱۸۶۱ – مرگ ۳۰ دسامبر ۱۹۴۷) فیلسوف و ریاضی‌دان انگلیسی بود.از آلفرد نورث وایتهد کتاب «نمادگرایی (معنا و اثر آن)» توسط نیما حیاتی مهر به فارسی ترجمه شده و توسط نشر شدت به چاپ رسیده است. وایتهد در رامس‌گیت، از توابع شهرستان کنت، در کشور انگلستان زاده شد. پدربزرگ وی از بنیان‌گذاران آکادمی چت‌من شناخته می‌شود، این آکادمی یک مدرسه نسبتاً موفق برای پسران به‌شمار می‌آید. آلفرد از مدارس شربورن و دور ست فارغ‌التحصیل شد. سپس وی، به بهترین مدارس عمومی کشور رفت. وی در دوران کودکی، بسیار محدود و تحت نظر خانواده بود؛ ولی در دوران مدرسه، در ورزش و ریاضی، سرآمد گردید و نفر اول کلاس شد. او کتاب‌هایی را در زمینه جبر، منطق، مبانی ریاضی، فلسفه علم، فیزیک، متافیزیک و آموزش نوشت. وایتهد استاد راهنمای پایان‌نامه دکتری برتراند راسل و ویلارد کواین بود. وی به همراه برتراند راسل کتاب اصول ریاضی را نگاشت.
ادموند هوسرل
از فیلسوفان آلمانی-اتریشی مهم و تأثیرگذار سده بیستم و بنیانگذار پدیدارشناسی بود. وی یهودی‌تباری بود که به مسیحیت گروید و در کلیسای لوتری وین تعمید یافت و خود را مسیحی آزاده و غیرجزمی می‌دانست و فلسفه را مستقل از دین تلقی می‌کرد. در آغاز تحت تأثیر روانشناسی توصیفی برنتانو بود ولی اندکی بعد، از منتقدان سرسخت اصالت روانشناسی شد و در نخستین اثر مهمش یعنی پژوهشهای منطقی به نقد آن پرداخت. اندیشه‌های وی دگرگونیهای بسیاری یافته‌است و بسیاری از مفسران برحسب اقامتش در سه شهر هاله و گوتینگن و فرایبورگ، سه مرحله را در اندیشه وی تشخیص داده‌اند. زندگی هوسرل در ۸ آوریل ۱۸۵۹ در پروسنیتس در موراویا که جزء اتریش بود و اکنون در جمهوری چک قرار دارد در خانواده ای یهودی‌تبار متولد شد. او در دانشگاه‌های گوتینگن و فرایبورگ در سمت استاد فلسفه تدریس می‌کرد.
بیژن عبدالکریمی
(زادهٔ ۱۳۴۲) فیلسوف ایرانی و دانشیار گروه فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال است. عبدالکریمی دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه را به ترتیب در سال‌های ۱۳۶۷ و ۱۳۷۳ در دانشگاه تهران به پایان رساند و در سال ۱۳۸۰ از دورهٔ دکتری فلسفه در دانشگاه مسلمان علیگر فارغ‌التحصیل شد. دیدگاه‌ها عبدالکریمی از منتقدان جدیِ نگاه سیاسی به مقولهٔ فرهنگ، علوم انسانی اسلامی و اسلامی‌سازی دانشگاه‌ها است و معتقد است باید رویکرد هستی‌شناسانه جایگزین رویکردهای تئولوژیک و ایدئولوژیک شود. او بر بازخوانی سنت فکری متفکرانی همچون علی شریعتی و احمد فردید تأکید می‌کند و رویکرد صاحب نظرانی چون عبدالکریم سروش، مصطفی ملکیان و محمد مجتهد شبستری نسبت به متو عبدالکریمی در رابطه با تفکر تئولوژیک، معتقد است مبتنی بر تفکری جدلی و همین‌طور سیستماتیک به معنای خاص است.